تاریخچه

دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی در سال 1354 و به همت آقای دکتر ایران‌پور جزنی استاد گروه جغرافیا و معاون اداری مالی وقت این دانشگاه تاسیس شد. اولین دوره دانشجویان این دانشکده در مهر‌ماه 1355 در سه دوره کارشناسی جغرافیا، زمین‌شناسی و کانی‌شناسی - سنگ‌شناسی و دو دوره کارشناسی‌ارشد جغرافیای‌ طبیعی و شناخت محیط زیست وارد دانشگاه شدند.
با تلاش‌های به‌عمل آمده در سال 1356 با توجه به برنامه‌های کاربردی دوره‌های فوق‌الذکر که برمبنای مطالعات وسیع تنظیم شده بود، سازمان برنامه و بودجه کشور بودجه‌ای به‌میزان 160 میلیون ریال را برای احداث ساختمان دانشکده علوم‌ زمین تخصیص داد. احداث این ساختمان بر اساس طرح‌ها و نقشه‌های تهیه شده، از ابتدای سال 1357 در محل فعلی دانشکده آغاز گردید. عملیات ساختمانی این مجموعه تا سال 1360 به‌طول انجامید.
هم اکنون دوره‌های کارشناسی از دو دوره پس از انقلاب اسلامی به سه دوره کارشناسی زمین‌شناسی، کارشناسی جغرافیای‌انسانی و کارشناسی جغرافیای‌طبیعی افزایش یافته است. در دوره‌های کارشناسی‌ارشد به‌صورت فعال در 12 رشته و دوره های دکتری در 8 رشته اقدام به پذیرش دانشجو می‌نماید.
نام دانشکده علوم زمین
سال تاسیس 1352
اولین رئیس دانشکده دکتر ایران‌پور جزنی
روساي پيشين دانشكده دكتر احمد خاكزاد، دكتر احمد شميرانی، دكتر ضيا توانا، دكتر محسن پوركرمانی، دكتر سيد حسن صدوق، دكتر حسن لشكری، دكتر محمد
پورمعافی، دكتر محمد يزدی، دکتر جواد اطاعت
رئیس دانشکده در حال حاضر دکتر عباس صادقی
گروه‌های آموزشی تحت پوشش  گروه زمین شناسی (کارشناسی، کارشناسی‌ارشد و دکتری)
گروه جغرافیای طبیعی (کارشناسی، کارشناسی‌ارشد و دکتری)
گروه جغرافیای انسانی (کارشناسی، کارشناسی‌ارشد و دکتری)
گروه سنجش از دور (کارشناسی‌ارشد)
تعداد اعضای هیات‌علمی 49 نفر
فضای فعلی دانشکده 5960 مترمربع
نشریه فصل‌نامه پژوهش‌های دانش زمین و سنجش ار راه دور و GIS ایران
کتابخانه 195 مترمربع که در طرح توسعه دانشکده به 300 مترمربع افزایش یافت
معرفی دانشکده:
سی و هفت سال پیش دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی از بطن گروه جغرافیای آن دانشگاه در ضلع جنوب شرقی دانشکده ادبیات و علوم انسانی متولد شد. طرح این دانشکده از سال 1353 به دانشگاه شهید بهشتی تقدیم شد. اما مراحل کسب مجوز و تخصیص بودجه آن دو سال به‌طول انجامید و سرانجام، اولین دانشجویان این دانشکده درسال 1355 تحصیلات خود را آغاز نمودند. این دانشکده، کارآموزشی خود را با سه گروه آموزشی جغرافیا، کانی شناسی – سنگ شناسی، و زمین شناسی، با سه دوره کارشناسی در این رشته‌ها، و یک دوره کارشناسی‌ارشد جغرافیای طبیعی با گرایش ژئو‌مورفولوژی، و با 21 عضو هیات‌علمی آغاز کرد، و به‌زودی یک دوره کارشناسی‌ارشد «شناخت محیط زیست» نیز به دوره‌های قبلی آن افزوده شد.

در تشکیل دانشکده علوم زمین که برای اولین‌بار در میهن اسلامی مطرح می‌شد سه هدف بنیادین مد نظربود:
 
  • 1- گرد آوردن کلیه تخصص‌ها و رشته‌های علوم زمین، یعنی طیف وسیع علومی که به‌نحوی از انحای با مطالعات مربوط به زمین سروکار داشتند در کنار یکدیگر، در یک مجموعه واحد و منسجم دانشگاهی، به‌صورتی که رشته‌های مختلف این علوم بتوانند از نزدیک با یکدیگر همکاری آموزشی – پژوهشی داشته باشند.

  • 2- تاسیس و گسترش دوره‌های کارشناسی‌ارشد و دکتری در رشته‌ها و تخصص‌های مختلف علوم زمین، و برنامه‌ریزی‌های لازم در راستای سرویس‌دهی و سرویس‌‌‌پذیری متقابل این تخصص‌ها به‌ یکدیگر.

  • 3- برنامه‌ریزی‌های پژوهش منطقه‌ای و بنیادین هدفمند و لحاظ ‌نمودن آن در موضوع پایان‌نامه‌های کارشناسی‌ارشد و رساله‌های دکتری، با هدف تبدیل پژوهش‌های انفرادی تحصیلات‌ تکمیلی به کار پژوهش جمعی گروهی در طیف وسیع علوم زمین، به‌نحوی که در زمان معین یک منطقه مشخص از دیدگاه تخصص‌ها و جنبه‌های مختلف علوم زمین، در رشته‌هایی که گروه‌های آموزشی یا گرایش‌های آموزشی آنها تاسیس شده‌است.

مساله گردآوردن این رشته‌ها و تخصص‌های مختلف درنظام آموزشی – پژوهشی واحدی تحت عنوان «علوم زمین» در دنیای علمی آن روز یعنی سال‌های دهه 1350 موضوع تازه‌ای نبود. زیرا از دهه 1960 میلادی (1340 شمسی) این طرز نگرش به علوم مربوط به زمین در کشورهای صنعتی و در دانشگاه‌های معتبر و پیشرفته جهان عنوان شده و تحقق یافته بود. و دانشکده‌های علوم زمین در دانشگاه‌های متعدد و درکشورهای مختلف پژوهش‌های فعال پرشتاب و پررونقی را دنبال و به‌ دنیای علم آن روز عرصه می‌کردند. 
اما متاسفانه در کشور ما این نحوه تفکر در مورد علوم مربوط به زمین مساله‌ای نوین بود. با وجود آنکه پیشنهاد تاسیس این دانشکده در دانشگاه شهید بهشتی با ارائه دفترچه‌های راهنما و کاتالوگ‌های دانشگاه‌های معتبر و متعدد همراه بود، مطرح شدن آن در مراجع رسمی و حتی در محضر بعضی از متخصصان با مخالفت‌های بیش و کم جدی مواجه بود و حتی بعد از رسمیت‌یافتن و آغاز به‌کار دانشکده علوم زمین این مخالفت‌ها همچنان ادامه داشت و همین امر موجب شد که از سال 1359 که با تعطیل شدن مقطعی دانشگاه‌ها مصادف بود. رای و نظر بعضی از همکاران داخل دانشکده علوم زمین و مخالفان خارج از دانشگاه شهید بهشتی به انحلال این دانشکده و ادغام قسمتی از آن در دانشکده ادبیات و علوم انسانی و بخشی دیگر در دانشکده علوم منجر شد و در نتیجه رکود و کاهش فعالیت تاسف‌انگیزی بر این دانشکده حاکم گردید. این رکود تا سال 1365 به‌طول انجامید.  
با سیر در این نشیب، دانشکده علوم زمین یکی ازتلخ‌ترین دوره‌های موجودیت خود را تجربه نمود. از اوایل دهه 1360، ابتدا در جریان دفاع مقدس و سپس در دوران بازسازی کشور، با کوشش‌های بی‌دریغ و پی‌گیر، و نوآوری‌های علمی و کاربردی محققان دانشجویان و علاقمندان به علوم زمین گسترش و رونق آنی نظام علمی، رفته‌رفته اهمیت و کاربردهای خود را بیش از پیش آشکار نمود و ارزش‌های واقعی خود را نمایان ساخت. تا آنجا که مخالفان جدی مطرح شدن «علوم زمین» خود از به‌کاربردن گسترده این اصطلاح جدید و با طرح مفاهیم آن دریغ ننمودند و آشکارا از جامعیت و ارزش‌های کاربردی این نظام علمی سخن گفتند و درباره آن مطلب نوشتند.
دانشکده علوم زمین دانشکاه شهید بهشتی نیز ازسال 1365 با سازمان‌دهی جدید فعالیت موثر خود را از‌سرگرفت. در سازمان‌دهی نوین این دانشکده دوره‌های آموزشی خود را گسترش داد و از جمله با تاسیس و راه‌اندازی دوره‌های متعدد تحصیلات تکمیلی، به‌صورتی که به‌مراتب جدی‌تر از قبل در عرصه پژوهش‌های علوم زمین در رشته‌های مختلف در دوره گستره علمی جغرافیا و زمین‌شناسی گام نهاد.
در دهه‌های 80 و 90، دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی با توجه به رسالت تعریف شده برای دانشگاه‌های تراز اول کشور، مقاطع تحصیلات‌تکمیلی خود را توسعه داد که نتیجه آن تاسیس 17 آزمایشگاه تخصصی و  سه کارگاه و دوره‌های تحصیلات‌تکمیلی متنوع بود.
دانشگاه‌های معتبر جهانی بر اساس نیاز و تحولات جهانی، سیاست‌ها و برنامه‌های خود را تغییر می‌دهند و دانشگاه‌های آموزشی به پژوهشی و به‌دنبال آن دانشگاه‌های کارآفرین و سپس نوآور شکل گرفتند.
در راستای این تغییرات، دانشکده علوم زمین اقدام به تاسیس سه مرکز گوهرشناسی، نفت و حوزه‌های رسوبی و مطالعات ناحیه‌ای و آمایش نموده است. ایجاد قطب‌های علمی و انتشار مجلات تخصصی از اقدامات دیگر مورد توجه مدیران دانشکده در راستای تحولات علمی بوده است.